28 Nisan 2013’de FMV Özel Işık Lisesi Ayazağa kampüsündeki II. Uluslararası ‘Spectrum of Education’ Sempozyumuna ‘Peru’dan Taaa...hitilere Kültürel Farklılıklar’ adlı konuşmamla katıldım.
Türk Kültür Vakfı aracılığıyla, ABD, Almanya, Belçika, Brezilya, Çek Cumhuriyeti, Gana Cumhuriyeti, Hindistan, İngiltere, İtalya, İzlanda, Kolombiya, Letonya, Macaristan, Norveç, Rusya ve Sırbistan’dan gelen konuşmacılar vardı.
Benim konuşmam için simultane tercüman sağlanmamıştı. Gelen Hintli bayanı kapıdan çevirmek zorunda kaldık. Bayan ‘ama bu çok ilginç bir konuşma nasıl olur’ dedi. Ardından büyük bir yabancı dinleyici kitlesi aynı sebeple kapıdan geri dönüyordu ki, Türk dinleyicilere konuşmamı iki lisanda yaparsam rahatsız olup olmayacaklarını sordum. Çok kibardılar ve ‘tabii ki olmayız’ dediler. Ben de konuşmamı İngilizce ve Türkçe yaptım. Böyle olunca anlatmayı planladığım herşeyi anlatamasam da vermek istediğim ana fikri verdiğime inanıyorum. Yani ‘dünyadaki diğer insanlarla her konuda aynı fikirde olamayacağımızı kabul etmek’, kısacası ‘co-exist’!
Mezun olduğum okulumda böyle bir sunum yapmak bana çok keyif verdi, dinleyenler de keyif almış olacak ki kitabınız var mı diye sordular. Ben de onlara Türkiye’de kitap bastırmanın ne zorlu bir yolculuk olduğunu anlattım.
Aslında anlattığım konular o kadar hassas ki, Hindu bayanın dininden bahsederken rahatsız olmasından çekindim, onların kutsal sayıp günahlarından arınmak için yıkandığı Ganj nehri bizim için 100 ml’sinde 1.5 milyon coliform bakterisiyle mikrop yuvası.
Herşey bakış açısı aslında... Amerika’da Hiroşima’ya bomba atan pilotun konuşmasına gittiğim de dinleyicilerin onu ayakta alkışlayıp ‘sayende yaşıyoruz, savaşı sen bitirdin’ demesine şaşırmıştım. Benim için Hiroşima’ya atılan bomba bir insanlık ayıbıydı. Amerikalı arkadaşım ise Türklerin böyle düşünmesine şaşırmıştı.
Amerikalının dediği gibi ‘agree to disagree’...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder